Afgelopen donderdag was D-day en die verliep voor mij goed tot halverwege de vierde beklimming. Ik had ’s morgens al last van mijn maag (zonder details te vermelden kwam en bleef daar niet veel in en in de loop van de vierde beklimming kwam het via de verkeerde weg naar buiten….) en langzaam voelde ik de reserves opraken, het feit dat de temperatuur onderaan de beklimming ruim boven de 30 graden opliep in de schaduw maakte dat niet beter. Vóór de vierde beklimming enkel een blikje cola naar binnen kunnen werken, driekwart banaan en wat druivensuiker. Tot ruim halverwege de beklimming was dat voldoende maar toen voelde ik dat “het lichaam op reserves ging lopen”; een apart gevoel wat ik niemand aanraad…… Op een kilometer of 6 van boven zag ik zwarte sneeuw en begon het te duizelen dus heb toen noodgedwongen even gepauzeerd waarbij ik, nadat teamgenoten Frank en Koen na enige tijd wachten op mijn uitdrukkelijk verzoek doorfietsten, door enkele passerende toeschouwers werd opgevangen. De tweede keer stopte ik na het aanpakken van een flesje water en meteen wordt er van 50 meter verder geroepen: Hé Eric!! Stomtoevallig stopte ik juist op een plek waar de Mierdse supporters op de middenberm waren geïnstalleerd met een koelbox vol “Spa geel”. Johan, Michel, Geert en Manuela hebben me daar nog wat moed ingepraat voor de laatste bochten, enkele tientallen meters voortgeduwd en dat deed me goed, fantastisch dat ze er waren! Uiteindelijk de vierde klim uitgereden rond 15.00 uur ’s middags. Helaas niet meer verantwoord (zelfs ík had dat besef) om door te fietsen maar de ervaring van die dag is geweldig.
Toevallig zag ik ’s avonds de toeschouwers van de eerste stop nog bij ons hotel en die waren blij me te zien want ze hadden zich afgevraagd of/hoe ik boven gekomen zou zijn; blijkbaar zag ik er niet al te best uit? Teamgenoten Frank en Koen Lavrijsen, waarmee ik een prima trio vormde tot ik “out” ging, zijn doorgereden. Tot op het moment van noodgedwongen pauzeren zaten we binnen ons schema van 2,5 uur per beklimming inclusief herstel, we hadden nog geen 6 minuten verval tussen klim 1 en 3. Koen heeft 5 beklimmingen gedaan en Frank 6, hij kwam om één minuut voor 8 binnen dus juist binnen de tijdslimiet (en daar was ik erg blij mee want hij had een kwartier op mij gewacht ’s middags….). Van beide “Keeje” een ongekende prestatie en een teken van doorzettingsvermogen! Ook onze teamgenoten die op woensdag hebben gefietst, waaronder Arno Baak, hebben het maximale eruit gehaald in de voor hun beschikbare tijd en alles gegeven. Iedereen kan met trots terugkijken!
Voor Hans en Tonny had ik in bocht 10 twee kaarsen staan, ’s morgens met de afdaling in het donker om 3.15 uur waren die, samen met honderden andere kaarsen in iedere bocht, al aan en het was een indrukwekkende afdaling hierdoor. Voor zover er al spanning was (dat viel bij ons alle drie wel mee, na de testklim op maandag weet je een beetje wat je te wachten staat), wordt die op dat moment overstemd door het besef waarvoor je het doet en dat geeft een heel goed gevoel. Bij het doorkomen van bocht 10, ongeveer halverwege de klim en het zwaarste stuk is dan achter de rug, even een blik op de kaarsen en een groet aan Hans en Tonny. Deze bocht vond ik wel toepasselijk, het is één van de drukst bezette bochten, er staat een disc-jockey en er vloeit rijkelijk bier; een beetje een kantinesfeer dus en ik weet zeker dat Hans en Tonny zich daar thuis voelden! De tweede en derde klim de HMVV-sjaal aan het stuur, zoals ik me had voorgenomen voor ieder één keer. Gezien de temperatuur er maar vanaf gezien om hem om te doen, dat had Arno Baak de dag ervoor al gedaan! Realiseer me nu dat ik hem voor de vierde klim wellicht aan het stuur had moeten laten hangen, maar ondanks het symbolische ervan denk ik eerlijk gezegd niet dat er dan voldoende energie vanuit de sjaal naar mij was gekomen?
Na iedere klim is het een verademing om in het dorp boven te komen, daar is het nog ongeveer 800 meter vlak/dalend tot de finish waar een lang lint van dikke rijen volledig maffe toeschouwers je binnenhaalt en waar het niets uitmaakt of je binnen het uur bent bovengekomen of in vier uur; bij iedereen zijn ze even enthousiast. Zelfs bij de eerste binnenkomst om 6.00 uur zijn er al honderden enthousiastelingen en in de loop van de vroege ochtend worden het er duizenden. Dat geldt overigens voor de hele klim van beneden tot boven, overal toeschouwers die je naar boven schreeuwen/motiveren/oppeppen, al dan niet met muziek, een koekenpan waar ze de hele dag op staan te rammelen, toeters, bellen, etc. Onderweg krijg je ook het nodige mee van de motivatie van andere fietsers; een sprekend voorbeeld was in de derde klim een vader van mijn leeftijd met zijn zoontje van een jaar of 8 naast hem op zijn fietsje en bij hun een volwassen man met een rugzak als extra begeleider. Achterop hun shirts een foto van moeder met daaronder de tekst “For you”. Om de 1-2 bochten stopten ze en je voelt je bijna schuldig dat je voor jezelf ook een sportieve doelstelling hebt gesteld; we keken er alle drie naar en hadden geen woorden nodig om te begrijpen dat we alle drie dachten “dan moeten wij niet zeuren en doortrappen”. Inmiddels is mij wel duidelijk dat dat echter ook een keer ophoudt….
Moet zeggen dat het herstel eigenlijk snel is gegaan, voelde me ’s avonds al weer redelijk en sinds gistermorgen weer gewoon goed. Weinig/geen spierpijn en dat sterkt het vermoeden dat er meer had in gezeten wat lichamelijke conditie betreft en dat de gezamenlijke voorbereiding goed was. Dat het donderdag meest uit de reserves kwam is wel duidelijk te merken aan het gewichtsverlies (meest op) die dag; ondanks een liter of 7-8 vocht gedronken te hebben minimaal een kilo of 4-5 eraf!
Belangrijkste is dat we als team de doelstelling van Ad6 gehaald hebben; zoveel mogelijk geld bij elkaar verzamelen voor de bestrijding van kanker (ruim 5.000 euro per teamlid!), dat de sportieve doelstelling een uitdaging blijft is even jammer maar dat kun je daar snel relativeren als je om je heen kijkt. Ik kan iedereen aanraden het evenement een keer te bezoeken of deel te nemen, wij hebben in ieder geval genoten.
Iedereen nogmaals bedankt voor zijn steun en belangstelling!
Foto’s
Film